Fransa’da gerçekleştirilen yeni bir araştırma, “immünoterapi“nin, mide kanseri olan bazı hastaların ameliyattan kaçınmasına yardımcı olabileceğini gösteriyor.
GERCOR NEONIPIGA adlı faz II klinik çalışma, karşılaştırma grubu olmayan ve sadece 32 hasta içeren bir araştırmaydı. Ancak buna rağmen, 6 kür nivolumab (Opdivo) ve ipilimumab (Yervoy) kombine immünoterapiden sonra, ameliyat olan 29 hastanın 17’sinde (%59) tümör belirtisi yoktu; yani yüzde altmışa varan bir patolojik tam yanıt oranı!
Gerçekten de, iki hasta, ameliyat öncesi endoskopik mide biyopsileri tümör hücresi olmadığını göstermesi üzerine ameliyatı reddetti. Önceden metastaz gelişen üçüncü bir hastada ise ameliyat iptal edildi.
Ortanca 12 aylık takipten sonra 30 hastada (%94) nüks (kanser tekrarı) veya progresyon (kanserde ilerleme) olmadı. Kalan iki hastada ameliyat öncesi metastaz gelişti ve bir hasta ameliyattan 3 gün sonra gelişen kalp-damar komplikasyonu sebebi ile yaşamını kaybetti.
Ameliyattan kaçmak bu hastalar için bir rüyadır!
Bu bulgular ek araştırmalarla doğrulanırsa, kombine immünoterapiye yanıt veren mide kanserli hastalar için büyük bir fırsat olabilir. Paris’teki Sorbonne Üniversitesi’nde tıbbi onkoloji profesörü olan baş araştırmacı Dr. Thierry Adnre, Amerikan Klinik Onkoloji Derneği (ASCO) 2022 Gastrointestinal Kanserler Sempozyumu‘nda bulgularını sunduğunda, “Ameliyattan kaçınmak bu hastalar için bir rüyadır.” dedi.
Bu klinik çalışma, “Lokalize (erken evre) mide kanseri olan bazı hastalarda ameliyatın ertelenip ertelenemeyeceği veya önlenip önlenemeyeceği sorusunu gündeme getiriyor.” Bulgular göz önüne alındığında, “tüm erken evre mide kanserli hastalar için değil, muhtemelen yarısı, belki daha fazlası için ameliyatsız tedavi mümkün görünüyor.” Ameliyattan vazgeçen iki denekte olduğu gibi, ameliyat öncesi endoskopik biyopsilerin daha sonra aktif gözetim ile tam yanıt verenleri belirlemek için kullanılabileceğini söyledi.
Çalışmaya mide kanserli 16 hasta ve özofagogastrik (yemek borusu-mide bileşke yeri) adenokarsinomalı 16 hasta dahil edildi. Bu hastaların tümörlerinin hepsinde MSI-H veya dMMR adı verilen bir DNA tamir mekanizması sorunları vardı; ki bu durum immünoterapiye yanıt tahmin etmede kullandığımız bir biyolojik belirteçtir (mide kanserlerinin %20 kadarında bu genetik durum mevcuttur).
Başlangıçta hastaların;
- 22’sinde evre T3 (tümörün, mideyi saran seroza zarına ulaşması, fakat periton dediğimiz karın zarına ulaşmaması) mide kanseri,
- 4’ünde evre T2 (tümörün, midenin kas tabakasına ulaşması) vardı ve
- 6 hastada evre endoskopi ile değerlendirilemiyordu.
Mide etrafındaki lenf nodlarına kanser yayılıp yayılmadığı bilinmiyordu, ancak hastaların başlangıçta metastazı yoktu.
Hastalara 12 hafta boyunca 6 kür 240 mg nivolumab ve 2 kür 1 mg/kg dozunda ipilimumab uygulandı ve son nivolumab enjeksiyonundan ortanca 5 hafta sonra R0 rezeksiyon (kapsamlı mide kanseri ameliyatı) yapıldı.
Sonuçlar
- 17 hastadan alınan cerrahi örnekler (ki bu tüm hastaların %59’una takabül etmektedir), neoadjuvan (ameliyat öncesi küçültücü) immünoterapiye tam bir patolojik yanıt gösterdi [Becker tümör regresyon derecesi (TRD) 1a= ypT0N0]
- 4 hastada ise tümör yatağında %10’dan az kalıntı tümör hücresi vardı (TRD 1b)
Tümör yanıtına dayalı olarak, 25 hastaya ameliyattan sonra ayda 480 mg’lık dozlarda 9 ek nivolumab uygulandı.
Dr. Andre, zorluğu ve yan etkileri nedeniyle hastaların ameliyattan kaçınmak istediklerini ve ayrıca hastaların %54’ünde anastomoz sızıntıları, pankreatit, pnömoni ve diğer sorunlar dahil olmak üzere çeşitli komplikasyonlar olduğunu açıkladı.
Bu ikili immünoterapi, daha önce bildirilenlerle benzer yan etkilere yol açtı; hastaların %25’inde 3. veya 4. derece yan etkiler vardı.
Çalışma Fransa’da 10 merkezde gerçekleştirildi. Hastaların yaklaşık dörtte üçü erkekti ve ortanca yaş 65 idi.
