Giderek artan kanıtlar , enerji dengesi ve metabolizmasının bir modülatörü olarak biyolojik saatin önemini vurgulamaktadır. İnsanlarda yapılan son çalışmalar, besinle alınan kalorilerin sabahları akşamlara göre daha verimli kullanıldığını göstermiştir ve bu, daha iyi kilo kaybı ile kendini göstermektedir. Bunu yapan sabah enerji metabolizmasının arkasındaki mekanizmalar henüz net değildir, ancak enerji metabolizmasındaki sirkadiyen değişikliklerden kaynaklanabilir. Bu nedenle, yeni finanse edilen Büyük Kahvaltı Çalışmasının temel amacı, enerji tüketimindeki altta yatan sirkadiyen biyolojinin yanı sıra, kilo kaybına yol açan bu sabahki termogenezinin temelini araştırmaktır. Bu raporun amacı, yemek zamanlaması, sirkadiyen ritimler ve metabolizmayı birbirine bağlayan mevcut araştırmayı kısaca tartışmaktadır; Tıbbi Araştırma Konseyi tarafından finanse edilen Büyük Kahvaltı Çalışması kapsamında yürütülen çalışmalara genel bir bakış sunmaktadır.
İngilizlerin en yüksek akşam enerji alımlarından birine sahip olduğu bildirilmiştir, günlük enerji alımının oranı gün boyunca yavaş yavaş artmaktadır ve akşam yemeği günlük kalorilerin ortalama% 40’ını sağlamaktadır (Almoosawi ve ark. 2016). ABD, Kanada, Almanya, Danimarka, Hollanda ve Belçika (Almoosawi) de dahil olmak üzere diğer bazı ülkelerde, yaklaşık% 33-34 arasında gün boyunca artan enerji alımına ilişkin benzer modeller bildirilmiştir. ve ark. 2016).
Şimdiye kadar, günün zamanının beslenme yanıtı veya enerji dengesi üzerindeki önemine şaşırtıcı bir şekilde dikkat edilmemiştir.
Biyolojik ritim ve beslenme
Biyolojik ritimlerin moleküler temeli keşiflerinden dolayı Jeffrey Hall, Michael Rosbash ve Michael Young’a verilen son Nobel Ödülü, sirkadiyen ritimlerin biyolojideki (kronobiyoloji) derin önemini vurgulamaktadır. Son 15 yılda, kronobiyolojinin sağlık ve hastalık üzerine nasıl etki ettiğinin bilirliği artmıştır.
Krono-beslenme, kronobiyoloji araştırmalarını genişletir ve sirkadiyen biyoloji, beslenme ve metabolizma arasındaki karmaşık etkileşimleri çevreleyen bilimin ortaya çıkan disiplinini tanımlar.
Saat genleri artık vücudun neredeyse tüm biyolojik ve fizyolojik süreçlerini koordine etmede tartışılmaz rolleri ile tanınmaktadır. Hipotalamusun suprachiasmatik çekirdeği (SCN), ‘ana saat’, vücudu ışık döngüsüne veya güneş gününe senkronize etmek için öncelikle ışık / karanlık döngülerle düzenlenir (Takahashi 2017).
Ek olarak, fizyolojik fonksiyonların zamanlamasını düzenleyen hemen hemen tüm bireysel dokular ve organlarda periferik saat genleri vücutta tanımlanmıştır. Kritik olarak, doku / hücre kültüründe bile bu ritimler devam eder. SCN, periferik saatleri merkezi 24 saatlik sirkadiyen ritimle senkronize halde tutarak ana zaman tutucu olarak görev yapar. Bununla birlikte, gıda ve fiziksel aktivite gibi diğer dış faktörler periferik saatlerin zamanlamasını etkileyebilir (Bass 2012; Jiang ve Turek 2017). Sirkadiyen ritm, bağırsak, karaciğer, endokrin organlar, yağ dokusu ve iskelet kasının dokularında tanımlanan saat genlerinin ritmik ifadesi ile metabolizma ve enerji tüketiminin temel süreçlerini etkiler. Bunlar da sindirim, besin alımı ve metabolizması, hormonal ve metabolik regülasyonu, iştah, sindirim davranışı ve fiziksel aktivitenin zamanlamasını kontrol eder (Bass 2012; Jiang ve Turek 2017) (Şek. 1).
Sirkadiyen ritimler ve metabolizma arasındaki ilişki karmaşık bir ileri ve geri besleme sistemini içerir. Sirkadiyen ritimlerden etkilenen postprandiyal-yemek sonrası yanıtlara ek olarak, gıda alımının kendisi karaciğer, bağırsaklar ve yağ dokusu gibi dokularda sirkadiyenleri değiştirebilir.(Damiola ve ark. 2000; Hara ve ark. 2001; Froy ve ark.2005; Wehrens et al. 2017), Beslenme ve sirkadiyen biyoloji arasındaki etkileşimlerin artan bilgisine rağmen, yemek zamanlamasının sağlık ve obezite, tip 2 diyabet ve kardiyo-metabolik bozukluklar gibi ağırlıklı olarak beslenme temelli hastalıkları nasıl etkileyebileceği konusunda anlaşılması gereken çok şey vardır. İnsanlarda daha fazla çalışma ypılmasına ihtiyaç vardır. Önerilen çalışma, hayvan modellerinde mevcut literatürü kullanan ancak insan modellerinde mekanik, hipotez odaklı müdahale çalışmaları oluşturan yeni ve zamanında bir proje sağlayan bu boşluğu ele almaktadır.
Sirkadiyen ritimlerin metabolik süreçleri ve enerji dengesini düzenlemedeki rolü.
Periferik dokulardaki saat genleri öncelikle hipotalamustaki merkezi “ana saat” tarafından düzenlenir (suprachiasmatic nucleus; SCN), bu ağırlıklı olarak ışık / karanlık döngüsü tarafından kontrol altında tutulur. Saat genleri aynı zamanda gıda alımı ve egzersizi gibi diğer dış faktörler tarafından sürüklenebilir. Beyin, karaciğer, gastrointestinal sistem, endokrin sistem yağ dokusu ve iskelet kasında saat genleri kurulmuştur. Fizyolojik süreçlerin zamanlamasını, özellikle gıdaların sindirimi, besin alımı ve besin metabolizması ile ilgili olanları düzenlerler. Bunların sırayla enerji tüketimini, gıdaların termik etkisini ve fiziksel aktiviteyi düzenleyerek enerji harcamalarını etkilemesi muhtemeldir.
Kalori var kalori var
İnsanlarda kilo yönetimi için diyet tavsiyesi, ‘kalorinin kalori olduğu’ ve yemek zamanlamasının önemsiz olduğu varsayımına dayanmaktadır. Bununla birlikte, krono-beslenme çalışmalarından elde edilen son kanıtlar bu varsayımı sorgular ve enerji dengesi ve kardiyo-metabolik sağlık ve hastalıkta yemek zamanlamasının önemini doğrular (Antunes ve ark.2010; Garaulet ve ark.2013; Jakubowicz ve ark.2013, 2017) . İnsanlar, uyanıklığı ve beslenmeyi uyaran ışık döngüsüne ve uyku ve oruç tutmaya başlayan karanlığa sahip bir canlı türüdür .
Normal besleme / hızlı, gündüz / gece ve uyku / uyanıklık döngüleri arasındaki yanlış hizalanma, metabolik süreçlerin merkezi ve çevresel düzenlemelerinin senkronizasyonunu bozabilir ve obezite ve metabolik bozukluklara katkıda bulunabilir (Scheer ve ark. 2009; Antunes ve ark. 2010). Artan obezite riski ve ilgili sağlık koşulları, kahvaltı atlaması ve gece geç saatlerde beslenme ile ilişkilendirilmiştir (Ma ve ark. 2003; Cleator ve ark. 2012; Fong ve ark. 2017), sabah enerji alımının önemli sağlık yararları olabileceğini göstermektedir. Gözlemsel çalışmaların yakın tarihli bir meta analizinde, akşam enerji tüketimi ile daha yüksek BMI (Fong ve ark. 2017) ve McHill ve ark. (2017), obez bireylerin, kalorilerinin çoğunu, zayıf bireylere kıyasla melatonin başlangıcına (yaklaşan uyku başlangıcının biyolojik göstergesi) bir saat daha yakın tükettiğini bulmuşlardır. Obezite riskini önemli ölçüde artırmanın yanı sıra, yakın tarihli bir çalışma, akut kahvaltı ihmalinin saat genlerinin ekspresyonunu değiştirdiğini ve postprandiyal glisemik yanıtın artmasına neden olduğunu gözlemledi (Jakubowicz ve ark. 2017). Ek olarak, vardiyalı çalışanlar sirkadiyen yanlış hizalanmadan kaynaklandığı öne sürülen kilo alımı ve metabolik bozukluklara yatkındır (Antunes ve ark. 2010).
Bir diurnal tür olarak insanlarda ışık / karanlık, uyanma / uyku ve besleme / hızlı döngüler arasındaki senkronun gösterimi.
İnsanlarda yapılan ilk diyet müdahalesi çalışmaları, günün farklı saatlerinde alınan kalorilerin enerji kullanımı üzerinde farklı etkilere sahip olduğunu ve farklı kalorik miktarlarda bile farklı kilo kaybına yol açtığını düşündürmektedir (Garaulet ve ark.2013; Jakubowicz ve ark.2013) . Garaulet ve diğ. (2013), geç öğle yemeği yiyenlerin 20 haftalık bir protokol boyunca erken öğle yemeğine göre önemli ölçüde daha az kilo (2.1 kg) kaybettiğini bulmuşlardır. (enerji alımı, diyet bileşimi, tahmini enerji harcaması, iştah hormonları veya uyku süresinde bildirilen hiçbir farklılık olmamasına rağmen.) Benzer şekilde Jakubowicz ve ark. (2013) 93 aşırı kilolu kadında 12 haftalık bir alt bakım diyetinde, sabah kalori tüketiminin (kahvaltıda% 50 ve akşam yemeğinde% 14) akşam kalori tüketimine göre 5,1 kg daha fazla kilo kaybı ile sonuçlandığını bildirmiştir (% 14) Sabah kalori tüketimi de açlık glikozu, insülin ve trigliseritler, glikoz toleransı ve daha düşük açlık skorlarında daha büyük iyileşmelerle ilişkilendirildi.
Mide boşalması oranlarının da akşam midenin daha yavaş boşalmasıyla sirkadiyen kontrol altında olduğu gösterilmiştir (Goo ve ark. 1987). Azalan akşam insülin salınımı ve glikoz toleransı, karbonhidrat alımını takiben glikojenez ile ilişkili termojenik maliyetler üzerinde daha fazla etki yapabilir (Ravussin ve ark. 1985; Van Cauter ve ark. 1997). Sabah ve akşam yemeği tüketimi arasındaki enerji harcaması farkının, değişmiş bazal metabolizma hızını yansıtabileceği de akla yatkındır.
Özetle, yeme zamanlamasının kilo kaybı, enerji dengesi ve metabolik sağlık üzerinde klinik olarak anlamlı bir etkisi olduğuna dair kanıtlar vardır.
Büyük Kahvaltı Çalışmasının Amaçları Artan kanıtlar, enerji dengesini ve vücut ağırlığını (ve dolayısıyla hastalık riskini) etkilemek üzere yemek zamanlaması ile birlikte bir kral gibi kahvaltı ve bir fakir gibi akşam yemeği ’atasözü için bazı gerçekleri göstermektedir.
Sonuçlar Erken kanıtlar, kilo kontrolü için faydalı bir strateji olarak sabah yüklü enerji alımını desteklemektedir. Büyük Kahvaltı Çalışması, bu tür bulguların mekanik temelini araştırmayı ve endojen sirkadiyen sistemin enerji tüketimi ve enerji dengesine katkısını belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu araştırılmamış beslenme bilimi alanı, yemek zamanlamasına yönelik diyet rehberleri uygulayarak metabolik sağlık ve obeziteye yönelik yeni yollar açabilecek yenilikçi bilgiye yol açabilir.
Not: Bu yazı Big Breakfast Study olarak geçen büyük kahvaltı çalışması adlı çalışmanın Dr. Ayşegül Çoruhlu tarafından yapılan çevirisidir. Vurgulu yerleri okumak konuyu kavratır. İstatistiksel verilere dayanan klasik bir çalışma yayınıdır.
